Nayme Şiiri - Metin Ağca

Sene kırkbir de düştük yollara
Fakirlikte kader imiş neyleyim
Tekir dediğin de bir atım öte
Durmayın ağalar duman çöküyor

Bende düştüm şu canımın derdine
Kurşun değil kar işledi tenime
Attım adım da gidemedim evime
Durmayın ağalar duman çöküyor

Ey Erciyes ne dumanlı başın var
Volkan yakmış kara kara taşın var
Felek senin benle ne işin var
Durmayın ağalar duman çöküyor

Osman Hoca nın oğluyum adım Mustafa
Kimimiz dondu da kimimiz hasta
Bizden selam olsun eş ile dosta
Durmayın ağalar duman çöküyor

Gelin Epçe’liler sürü ile gelin
Kefenim hazırlayın mezarım kazın
Babasız kaldı da üç körpecik kuzum
Durmayın ağalar duman çöküyor

Gurbet dediğin bizim Ankara
Kimimiz yaya da kimimiz araba
Ölene rahmet kalana merhaba
Durmayın ağalar duman çöküyor

Çomaklı da Tekir den bir adım öte
Sağ kalanlar yürüsünde gerimiz yata
Tenimiz yem olacak kuş ile kurda
Durmayın ağalar duman çöküyor

Kanım dondu ayaklarım morardı
Duman çöktü de Erciyes karardı
Neredesin de Nayme’m gözüm seni aradı
Durmayın ağalar duman çöküyor

Salim,Ömer,Ali de gövdede
Hak vaki oldu otuzbeşinde
Selamı söyleyin eş ile dostuma
Durmayın ağalar duman çöküyor

Bunları yazan Boran’ın Metin
Kalmaz bu bedeninde çürür etin
Dosta sadık ol da Allah’a yakın
Durmayın ağalar duman çöküyor