iki ayağı üzerine kalktı
ilk iş doğaya saldırdı
doğa
doğasını hep hatırlattı
anlamadı
bildiğini okurken
aya güneşe yalakalık yaptı
kabahatlerine kurbanlar adadı
büyüdükçe hırsı
tırstı
oydu önce taşları
kendine suçlu/koruyucu yarattı
zamanla küçülttü ebatları
sonra kendi de inanamadı
hem kocaman olmalıydı
hem de dokunmalıydı
başardı
cebinde artık sanığı
göğe taşındı sığındığı
ve tanrı
insanı yarattı
o artık
doğanın belası bir atıktı
Kayıt Tarihi : 25.2.2008 15:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!