Kapısı ve sofrası hatıralara açık,
Bir kadın tanıdım uçurumun kenarında.
Kulağında naylon güller.
Yalancı bir uçurtmayı uçuruyordu olmayan yellerde.
Uzaklara bakıyordu, bahçe içinde bir eve,
Gözlerinde donları düşmüş çocuklar oynuyordu.
Tam düşecekken tuttum.
Bir keresinde onun evinde,
Gül kokulu sütlaç yerken,
Mendilimi unuttum.
Kayıt Tarihi : 23.5.2006 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygıdeğer Ahmet Tahsin abim; kendine özgü farklı bir tarz, farklı bir şiir; okurken okuyucunun yüreğine bir sızı bırakıyor, kaleminiz daim olsun tebirikler saygılar.
İpinden kopan uçurtmasının ardından bakan...
ve arkasından elinde bir mendil ile gelen kadını görmeyen...
Bir kütüphane zenginliğindeydi...
Kutluyorum sayın Ahmet Tahsin....
TÜM YORUMLAR (3)