Nathanael Şiiri - Bayram Zıvalı

Nathanael

denizlere ve adalara inancım var
inancım var endülüsten kalmış
sularla ve güllerle donanmış o bahçelere

ah nathanael şimdi o bahçelerde
kadim bir sessizliğin dili vardır
yanlış ayakların dolaştığı camilerin,
uzaktan uzağa ezan seslerini
duyduğu anlar gibi
benim de hüznüm dinmiş bir coşkudur
(başka bir şey değil)

kıyıların doyumsuz olduğunu okumak yetmez bana
çıplak ayaklarım bunu duysun isterim
nasıl ki, kartalı sarhoş eden uçuşudur
bülbülü yaz geceleri
yani geleceksen içindeki
bütün kitapları yak nathanael
ardından tüm bunları anlatacak bir türkü

ah nathanael
sarmaşıktan bir taç taktılar
ve alnımın kaygıları örtüldü
dediler ki görmeyeceksin bir daha
o mahzun ve kaygılı günleri
bedenimde ağır
apağır günahlar türedi

oysa ben nathanael
hazır sevinçleri sevmem
hazır sevişmeleri de
salkımların bıraktığı lekeleri ağzımdan
silmedim seni şehvetle öperken

her şeyi yaratana da inancım var nathanael
sana da öğreteceğim yaşayarak bunları
tadarak dünyanın tüm nimetlerini
inanmayarak artık olabileceğine günahın
öyle ki son nefesinde bile
anarak o nimetleri ve anlayarak:

hayat, güçlüsün ölümden
hayat güçlüsün, ölümden