Nat-ı şerif Şiiri - Serkan Yalçin 2

Hangi mazlumun kanadını okşadım da verildi bana senin gibi peygamber
Sen ki alemlerin nur suyu gönüllere rehber

Hiranın çaresizliği çöktü içime sen gidince
Ömer gibi kabullenemedim ölümünü kendimce

Vecdimi aldı bir kara gözyaşı bir vedanın törpüsü
Hangi derdime deva bulayım ey alemlerin köprüsü

Hangi çiçek açar gidişinden sonra mutlulukla
Ey Nebi hangi ölüm sessizliği çöksün beyaz bulutlara

Ben iki kez öldüm dünyada ey alemler sultanı
Ölümü arzuladı bu aciz hatırladıkça kara bahtını

İlk ölümüm seninle beraberdi seninle toprak atıldı ruhumun üzerine
İkincisi merhametsizlikti alışamadım senden sonra bu dünyanın yobaz düzenine

Gel ey Nebi bak İslam neferleri kaybediyor Ebu cehille savaşını
Sen gittiğinden beri dindiren olmadı mazlumun gözyaşını

Merhamet pınarının suyu kurudu ölüm seni aldıktan sonra
Seni her andığımda ölüm ilişti isminin yanına zorla

Gel ey Nebi kurudu gözümün yaşı lal oldu dilim
Osman gibi sarhoş oldum tutmadı ayağım , elim

Kuşu öldüğü için cenazesine gittiğin çocuğun masumiyeti var gözlerimde
Dilim tutuluyor gözlerim seni arıyor her özlediğimde

Bak bedir senin için döküyor eteğindeki taşları
Senin içindir Müslümanların biçare arayışları

Gel Nebi sensiz dünya çekilmez oldu
Her çırpınışımda bedbaht ruhum kanla doldu

Gel alemler sultanı Allah’ın sevgilisi
Şefkat pınarından mahrum etme bizi

Kurana sarıldım ayrılığının ahından sonra
Ey nebiler nebisi gel ki yanmasın bu mecnunun kızgın korla

Her vakit mıh gibi çivilenmiş isminin her zerresi
Bu aciz Mecnun senin yolunun divanesi

Esfeli Safilinler çoğalıyor ey ulu önder ey muazzamı kebir
Takatim yok artık bu sevdalı merhametin acizliğindedir

Bak Uhud ağlıyor ağızdan dökülen lafzı mustafayla
Gönül penceresinden kan katresi damlıyor ilahın rahmanıyla

Gel Nebi kır aksın gönül perçeminden
Kurtar beni şu hasretin vahşetinden

Bak ey Nebi bak şu merdüm müminlere
Gel ismin çiçek açsın şu meftun gönüllere

Yeter artık şu hasretlik zulmü şu misafiri mihman
Aç gözlerini ruhumu feda ettiğim ruhum, sana kurban