Nasuhlara Ağıt Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bakınca; meçhule yazılmış bütün sözleri
bir özet gözlerinin sunağında nice kalan.
Artıkları; yığınla, özenle dizilmiş mezarlar
bir fahişenin aşkına tanıklık etmenin
vicdanı yara, kalbe idamlık, son ithamlardır.
Ar’ına bakınca aynadan utanmaz
mesul'üne kaynayan nice şeytanı
taklaya getirmiş aczine doymayan
şehvete çekilen tesbihler gibi
öyle bir kadın; yazılan, bozulan.
Kadındır memleket! Hasleti erimez çelikten.
Ne Patra'dan Mısır'a, ne Venüs’ten Yunan'a
Ne Havva'dan, ne göğüs, ne vahasında ar'ının
hiç bir tacirine dünyanın pazarı açılmamış
Töredir içinde haslet, o yüce Allah'a tapan.
Öyleydi, belki öyle, belki
Bel'e kalmış şimdi bütün hicaplar
nasuhlara ağıt şu yedi göğe sığmayan
yedi kat derine gide gele
vatanda kayıp, ona şehvetle bakanda.
Kırıldı kalem, mürekkep kurudu
öfkeye mizan nasuhlarda ağıt
kıyamete karar böyle verildi.