Nasrettin Hocadan Cübbe Gidince

CÜBBE GİDİNCE

Hoca bir gün kasabaya
Eşeği ile giderken
Sıkışıverir çok fena
İner eşeğinden hemen

Cübbesini bırakarak
Giderir ihtiyacını
Geri döner bakar ancak
Bulamaz bıraktığını

Semer eşeğin üstünde
Ancak cübbe yok ortada
Kimse gözükmez çevrede
Hoca kızar bu arada

Sinirden çılgına döner
Sorar eşeğe öfkeyle
Cübbem nerede haber ver
Hem de çok çabuk, acele

Ses gelmeyince eşekten
Çözer bağlarını tek tek
Semerini alır hemen
Yok der öylece seyretmek

Yüklenerek var gücüyle
Alır sırtına semeri
Seslenir eşeğe şöyle:
-Ver cübbemi al semeri