Nasırlı Sevda Şiiri - Serkan Güler

Toplamaya başladı masadaki tabakları genç adam.
Ardından tuzluk,çay bardakları,demliği.
Gazete ile beraber ekmek kırıntıları da.
Sildi ardından masayı da bir güzel.
Sonra yıkarım dedi bulaşıkları da.
Bekler ustalar.

Bir on dakika izin verdi kendisine.
Sigara molası idi, büyüklerinin yanında içemezdi.
Oturdu tahta sedirin kenarına.
Yaslandı, kapadı gözlerini bir an.
Ama yorgunluk,ama uyku, ama gurbet.

Küçüktü yaşı, daha on beş.
Ama o kazanacaktı.Sılada ekmek parası, başlık parası.
Söz yapıp da göndermişlerdi. Gurbete, gözü açılmadan.
Seviyordu sözlüsünü yavuklusunu, başkasını görmemişti.
Hem askere kadar para toparlamak.
Hem de öyle gidilecekti askere, Bekleyeni olmalıydı.
Baba evinde bekleyecekti, bekleyende.
Şöyle bir ellerini yokladı, o an fark etti.
Elinde bir acı vardı, ezmişti sigarayı.
Yakmıştı nasırlarını.

Toparlandı birden; nasırlara sebep olan küreğini,ustaları hatırladı.
Baktı saatine vardı daha vakti.
Anlardı saat den ilkokulu bitirmişti.
İlerisini okumaya gerek yok tu, öyle demişti babası.
Ekmek parası kazanma zamanı idi. Ona da onun babası.
Gün görmüştü babası onun gözünde.
Daha 32 sinde idi ama,40 yaşından büyük gösteriyordu.
Telefon ederdi her hafta, ödemeli olarak.
Ne zaman para gönderiyorsun.?

Saat dörde doğru geliyordu.
Cep telefonuna mesaj sesi ile çınladı.
İçi bir hoş oldu. Bir kişiden mesaj gelirdi ona.
Hemen elini silip okumaya başladı.
Okuyuverdi bir çırpıda.
NASILSIN?

Evet bu kadardı, öyle uzun boylu yazamazdı kızlar oralarda.
Aşk, sevgi,sevda sadece hissedersin ama söyleyemez,yazamazsın.
Ayıp dı onlar için.büyükler karar verirdi genelde onlar için.
Bir güç, bir moral gelmişti..
Akşam olunca oturup iyi bir mesaj yazarım diye düşündü.
O hızla işine dört elle sarıldı.
Baktı ustalarına kim ne istiyor, kimse boş kalmasın.
Derdi vaktin tükenmesi, bir an önce akşamın olması idi.
Yemekler yapılsın, yensin. Bulaşıklar yıkansın,etraf temizlensin.
Ve sevgiliye cevap yazılsın.

Hemen el arabasına doldurdu harcını,
İskeleye doğru yürümeye başladı.
Yola yakındı çalıştığı yer,gelip geçende bol olurdu.
Lise’nin çıkış saati idi. Bir grup kızda karşıdan geliyordu.
Normal de bakılmazdı elin kızlarına. Ablası bacısı sayılırdı onlar.
Bir an gözü takıldı kızlara; gençlik, kızların sesleri, uçuşan etekler derken.
Bir anda kendini yerde buldu, şaşkın bakışlarla geldi kendisine.
Taşıdığı harç dolu araba ile düşmüştü.
Sesi duyan kızlarda başlamışlardı gülmeye.
O an anladı,bir amele idi inşaat ta.

Masada doldurduğu tabakları koymaya başladı büyüklerinin önüne.
Bir eksik var mı diye tekrar baktı dikkatlice. Kendi tabağını da aldı.
Dermanında bitmiş di.ayağı şişmiş ve kızarmıştı.
Sigortası da yok. Üstelik doktora gitse birde ilaç parası.
Boş yevmiyede cabası.
Tülbentle sarıp içine de soğan koydular.Yarın geçermiş.
Bu akşam içinde bulaşıktan afetiler.

Koştu hemen yatağına. Cevap yazacaktı sevdiğine, yavuklusuna.
Düşündü taşındı.
Çok şeyler geldi aklına.yazayım anlatayım dedi.
Sonunda karar verdi ve yazdı. Bir çırpıda.
İYİYİM.

14-11-2009 Beyas