Nasır Şiiri - Miray Seyyar

yine her şeyi mahvettim
dağılmış olanı tekrar dağıttım
korkuyorum çok korkuyorum
bir daha toplayamayacaklar diye
sevgi dileniyorum herkesten
ve ağlayarak kalp kırıyorum
sonra da bana verilebilecek bir kalp arıyorum
bulamıyorum
mutlu olanları görmek artık beni mutlu etmiyor
sanki beynimi ağrıtıyor gerçekten mutluluk varmış demek
üzüntü gibi değil değişik bir şey
belki minik bir kıskançlık bilmiyorum
belki de biraz çocukluk
kendinde olmayanı istemek yani
belki de biraz insanlık
kalbimde saplı paslanan bir demir gibi yalnızlık
ağır, eski, acı
gri bir dünya, parlak bir yalnızlık