Nasipte Buda Varmış Şiiri - Döndü Dülger

NASİPTE BUDA VARMIŞ
Rüyasını görmüştüm gideceğinin,
Ellerimiz birleşmeden, kadere yenileciğimizin.
Ne zormuş rüyada bile ayrılmak,
Ne zormuş sensizlik kurşunuyla vurulmak,
Ne zormuş sen benimsin diyemeden arkandan bakmak.
Nasipten öteye yol yokmuş.
Ak saçlarını tutam tutam koparsan da,
Bir umudu can çekişerek yaşamakta olurmuş.
Nasipten öteye yol yokmuş.
Bir düşün peşinden,
Kavuşmak ihtimallerini ateşe verip,
Karanlığa bulanmakta olurmuş.
Nasipten öteye yol yokmuş.
Sevdiğini başka kollarda yaşarken görüp,
Taş duvar mezar taşında bir hayat sınavını vermekte olurmuş.
Yol da, yolcu da, düşte yorulurmuş.
Sevdiğini yüreğinde anıt gibi ölümsüzleştirip,
Emanetmiş gibi yadellere uğurlamakta olurmuş.
Yol da, yolcu da, düşte yorulurmuş.
Canı sağolsun diyerek ortada kalmakta
Son sözün olurmuş...
DÖNDÜ DÜLGER 🦋
D.D