Kişi ‘Açım!’ demiş; aş, su vermişler
Yememiş, içmemiş; merak etmişler
‘Beynim aç!’ deyince gülüvermişler
Bilgiden, ilimden nasipsizmişler!
Kişi dara düşmüş; öğüt vermişler
Dinleyip teşekkür etmiş; gitmişler
Selam bile vermek istememişler
İnsanlıktan uzak, nasipsizmişler!
Kişi inançlıymış; zarar vermişler
Başarılarına gıpta etmişler
Farklı görünce de onu süsmüşler
Dinden ve imandan nasipsizmişler!
Kişi yetingenmiş; karar vermişler
Yalnız bırakarak boş laf etmişler
Hatta çamur atıp dalga geçmişler
Akıl kumkuması, nasipsizmişler!
Kişi erdemliymiş; eza vermişler
Başka işleri yok, gözlemlemişler
Cahil, boş kasnaklar haset etmişler
Vicdan yoksunları nasipsizmişler!
Kişi dayançlıymış; kaygı vermişler
Korkuya kapılıp kaçıvermişler
‘Eden bulur!’ bunu ezberlemişler
Kötülük küpleri, nasipsizmişler!
14.03.2018
Kayıt Tarihi : 15.3.2018 11:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!