Nasipsiz Şiiri - Samettin Şenkaya

Hakk, adıyla adını anmadı mı
Aşıklar sevgisiyle yanmadı mı
Alemler nuruyla boyanmadı mı
Efendime postacı diyen gafil
Gül’e sevgiden nasipsiz zır cahil.

Efendime nasıl postacı dersin
Sonra ümmetlikten tard edilirsin
O zor günde başın eğdirirsin
Efendime postacı diyen gafil
İlim-irfandan nasipsiz zır cahil.

Hesap gelip çatınca düşme dara
Nefse uyup kendini sokma zora
Mahşerde başka kurtarıcı ara
Efendime postacı diyen gafil
Şefaatçiden habersiz zır cahil.

Malına güvenip mağrur yürüme
Sen sen ol yüzünü kibre bürüme
Sakın, elbiseni yerde sürüme
Efendime postacı diyen gafil
Tevazudan da nasipsiz zır cahil.

Her peygamber ümmetiyle toplanır
Senin yüreğine hançer saplanır
O gün herkes “Can Ahmet’le” aklanır
Efendime postacı diyen gafil
Kurtarıcıdan habersiz zır cahil.

Kul Sami’m uzak dur sen bilgisizden
Hayır gelmez “Nebi’ye” sevgisizden
Hakk elini çeker o ilgisizden
Efendime postacı diyen gafil
Hak Habibinden habersiz zır cahil.