Nasip değilmiş herhal,” tarafıma” mutluluk
Bunca yıl bunca mekân boşa dolanıp durdum
Bu öyle bir yarış ki, ne gün yetti, ne soluk
Bir değil tam iki kez baltayı taşa vurdum
Tükettim “şans” denilen, o ahlaksız(!) duyguyu
Gayrı mesain bitti,” uyu yüreğim uyu”
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
