Nasip Değilmiş Herhal! ...

Nasip değilmiş herhal,” tarafıma” mutluluk
Bunca yıl bunca mekân boşa dolanıp durdum
Bu öyle bir yarış ki, ne gün yetti, ne soluk
Bir değil tam iki kez baltayı taşa vurdum

Tükettim “şans” denilen, o ahlaksız(!) duyguyu
Gayrı mesain bitti,” uyu yüreğim uyu”
Bu düşüş sürer gider, bu öyle dipsiz kuyu
Kuyu duvarı değil, ben inip dibe vurdum

Kimi sevsem sahipli(!) , sahipleri “turnusol”
Geri de dönemedim, bulamadım orta yol
“Keder” kaderime dost, ele darsa bana bol
Hüsran denen duyguyu tam on ikiden vurdum

“Saadet” yazılmamış zahir, alın yazıma
Kâbus güneşi değmiş her gece ayazıma
Düzen tutturacakken “teli eksik” sazıma
Mızrabı tele değil, sazın böğrüne vurdum

Ee nasip değil herhal, ne kaldı deneyecek
Desem ki “bir kez daha” el-âlem dillenecek
“Bunda bir halt var” deyü, yüreğim fişlenecek
“Nasip değilmiş” dedim, sözün özüne vurdum

Gayrı aşkı şiirden ayır şairim ayır
İki kez taşa vuran balta da kalmaz hayır
“Geçmiş olsun” de yeter! ..Yanarken cayır cayır
Alev alan gönlümü har’ın közüne vurdum

Gömlek uymadı bana, ya da uyduramadım
Yürek feryadı bildi, lakin duyuramadım
Taht sahibi olup da “emir buyuramadım”
Ne geldiyse dilime, aşkın yüzüne vurdum

Mezun oldum sayılır, diploma almasam da
Karnede” iki kırık”, sınıfta kalmasam da
“Yamalı sevdalara” bir haber salmasam da
Bu ömrün rotasını hazan’a güz’e vurdum