Nasip Değilmiş Şiiri - İbrahim Kılınç

Aşk gibi tek hece olan ismini,
Söylemek diline nasip değilmiş.
Kaç ressama tarif etti resmini,
Bir tablo eline nasip değilmiş.

Nasıl özenirdi,bahar yeline,
Değdikçe saçının her bir teline,
Niyet kına yakmak iken eline,
Bir gülmek gülüne nasip değilmiş.

O çorak gönülde bir çiçek açtı,
Aşk zehrini gönül,gönüllü içti,
Yarsız kaç zemheri,kaç bahar geçti,
Kul olmak kuluna nasip değilmiş.

Şimdi gönlün aşka dargınlığı var,
Boş geçen yıllara kırgınlığı var,
Şu ıssız yolların yorgunluğu var,
Baş koymak yoluna nasip değilmiş.