Nasip!. Şiiri - Enver Özçağlayan

Gönlümü kırdın da; bırakıp gittin,
Başa geleceği senden bilirim.
Farkında değilsin bana ne ettin;
Ben de seni defterimden silerim.

Ömür dediğin ne; bir kısa çizgi,
Hangi naz ve edâ cefâya değer?
Dilinden düşmeyen o kısa ezgi,
Anlamadım neden, sitemmiş meğer.

Açmadın derdini, nedir elemin?
Gözler gözlerimde hayâl kurardık.
Zaman ne mutluydu, renkliydi zemin,
Sonra neler oldu, neye aldandık?

Sanki nazar değdi bu sevgimize,
Göze geldik birden; gözlerden düştük.
Sonunda kırıldık birbirimize,
Anlamadık neden biz bize küstük.

İşte sonbaharda kış böyle geldi,
Mevsim çok tez geçti, dağlar ağardı.
Nasip, aşkımızı savuran yeldi,
Sevgi yollarına kış karı yağdı...

25.10.2018
Fatih-İST.