Görmeyi öğrenir insan düşe kalka
Kurumuş bir dalda baharı
Zifiri karanlıkta şafağı…
Ve öğrenir;
Nasıl büyür bir sır insanın içinde kelime kelime
Özlem, hicran, vuslat, nasip…
Sustukça büyür çoğalır kelimeler, taşar gözlerden
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta