Görmeyi öğrenir insan düşe kalka
Kurumuş bir dalda baharı
Zifiri karanlıkta şafağı…
Ve öğrenir;
Nasıl büyür bir sır insanın içinde kelime kelime
Özlem, hicran, vuslat, nasip…
Sustukça büyür çoğalır kelimeler, taşar gözlerden
Ve nasıl bırakır kendini insan
Dönüp duran bir ezginin kucağına…
Kayıt Tarihi : 29.6.2015 19:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!