Nasip Şiiri - Turgut Uzdu

Yokluğunda ölürüm derdim daima
Sensiz yaşamak da nasipmiş meğer
Sözlerimde dön diyen bir garip ima
Sensiz yaşamak da nasipmiş meğer

Beklemek kadermiş ben de bekledim
Murada erermiş sende bekledim
Yola kendin sermiş günde bekledim
Sensiz yaşamak da nasipmiş meğer

Ağladım sızladım çare olmadı
Yaramı tuzladım giden gelmedi
Sevdiğim özledim süre dolmadı
Sensiz yaşamak da nasipmiş meğer

Kaderin zulmüymüş ben sana mahkûm
Bir defa verilmiş böyle bir hüküm
Acıdan ağlarmış yol büklüm büklüm
Sensiz yaşamak da nasipmiş meğer

Turgut’um feryadım arşa yükselir
Aşka varamadım göze yaş gelir
Yokluğun tattığım geceler bilir
Sensiz yaşamak da nasipmiş meğer