dur durak bilmeden içinde kaybolduğum koca bir ufkun vardı
şimdilerde küçücük bir HİÇ'liğe sıkıştı kaldı
etrafında dört dönen kuşlara,
ayaklarına vuran dalgalara,
saçını okşayan rüzgarlara
omuzlarına dokunan "kızım ne oldu'lara" susan,
sustukça için için kanayan,
kanadıkça koca bir HİÇ oluşuna daha çok yanan yanlarını,
her gece tekrar tekrar ufkun yuttuğu güneşle tazeleyip
kara kara dertlerini entari gibi sırtından indirmeyip
toz pembe hayallerini uykuya yatırıp
maziden kalma sevinçlerini balıkçı tekneleriyle batırıp
yakamozlara seni anlatmayla meşgulüm artık...
sahilde oturup bir köşeye,
"nasibimiz buymuş" kabullenişliğine boyun eye eye,
"hüznün bile başım gözüm üstüne" diyerek hemde...
Gönlü hüzünlü olanın yüzünde güller açar dediler...Ogün bugündür yüzüm hep güleçtir benim..
Kayıt Tarihi : 30.9.2015 18:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCESİZ PRENS