Nasip Şiiri - Yorumlar

Sait Bey merhaba Nasip şiirinde tevekkül gördüm inanan içen bu yeterli değilmi yarınlara kimin kalacağı belli değil seninkisi züğürt tesellisi

Bir millet, bir şairin sadece eserlerinden değil, beyninden ve ailesinden de nasip alır. Bir şair ise asla ama asla ölmez, kültürü boyunca yaşar, yaşatılır. Önemli olan sanatının büyüklüğüdür. Sanatının büyüklüğü de yazdıkça oluşur. Sağlıklı yaşaya, bol bol yazasın inşallah.

Miskini baba haklı söze ne denir yerden göğe kadar haklısın ama alacağın yok böyle gelmiş inşallah böyle gitmez düzelir. Benim umudum var Cenabı Allah size sağlıklı ve uzum ömürler versin yarınlara bırakabileceğin güzel güzel eserler üretebilesin gönlüne sağlık ömrüne bereket Adnan Durdağı Yetimi

''eserlerimden milletim
züğürtlüğümden
karım
çocuklarım
nasip alacak..''
--
Sevgili kardeşim; Ülkemizde şairlerin, ozanların genel durumunu özetleyen bir şiir ile seslenivermişsin. Çok samimi ve içten yazılmış mısralar, aynı zamanda ülke genelinde şairlerin durumunu da yansıtıyor. Tebrik ediyorum.
Yaşarken toplumda kabul görenler ve bu kabul maddi tahvile de dönüşenler ya sıra dışı bir uslûp belirleyenler ya da sosyal statüleri zaten üst zümreden olanlardır. Durum böyle olunca da doğuştan yetenekli şairler ne yazık ki yaşamları boyunca hak ettikleri ilgiyi göremiyor, ancak ölümünden sonra millet olarak sahipleniliyor.
Aslında, görmezlikten gelinme durumu, şairlerin diğer sanat dallarında olduğundan biraz daha fazla ön plana çıkma çabalarından kaynaklanıyor.Elbette bu telaş bu çaba erken çıkışları, hazırlıksız adımları beraberinde getirmekte, böylece bir arada, birlikte hareket etme olanaklarını kısıtlamaktadır. Öyle ki, amatörler bile hemen bu moda giriyor ve hırsları yorumlarına bile yansıyor. Ya sadece yaşa varol, yürekten kutlarım, kalemin dik olsun gibi yapay yorum halini alıyor ya da eleştiri, yorum sınırını aşarak küçümseme, aşağılama hatta hakaret boyutuna taşınabiliyor.
İşte sevgili kardeşim ülkemizin şairlere bakışı ve şairlerimizin tutumları özetle böyle.
Olması gereken ne; elbette eleştiriler olmalı, eksik görülenler nazik bir uslûp ile paylaşılmalı ve mutlaka birlikte çalışma ortamları yaratılarak güç birliği sağlanmalıdır. Çocukluk yaşlarımdan beri savuna geldiğim tevazu, daha sonraki tecrübelerimle de bana göstermiştir ki daima sempati ile karşılanıyor ve kişiyi farklı kılıyor.
Şu ana kadar sanatın bir çok alanına ilgi duymama ve karınca kararınca katkıda bulunmama rağmen böyle bir dayanışma ile karşılaşmadım. O nedenledir ki daima kapının dışında dolaşıp durdum ve bilinçli olarak içeri adım atmadım. Belki de kendimi asla yeterince hazır hissetmediğimdendir. Sebebi ne olursa olsun bir süre daha belki de ömrümün sonuna kadar bu böyle devam edecek. Ama gerçekten kendimi hazır hissettiğimde o kapıyı kendim zorlayacak ve içeridekileri sadece uzaktan selamlamayıp bizzat ellerini sıkacağım.
Yazdığınız şiir tamamen gerçekçi ve sadece yazanı değil tüm şairleri de ilgilendirdiğinden üzerimde böylesine etki bıraktı.
Hani insan yeniden hayata gelecek olsa, tercihi aynı yönde olsa bile hayatı daha yaşanır hale getirmek için belki önceliği beşeri uğraşlara ayırır. Ama böyle bir şansımız ne yazık ki yok.
Geriye kalan tek şans ise doğru insanlarla kollektif bir paylaşım olabilir.
Sevgi ve saygılarımla...
Tamer Duran

Not: Sanırım biraz kısa bir yorum oldu değil mi? .. :))