Nasîn/ Şiiri - Feridun Urfa

Nasîn/

Li ber deriyê xeribiyê ez li benda te me / ji delavekî miçiqî / li gundekî şewitî..

Li benda lêvên te/yî şermokî / çavên te/yî tirsonek..
Benda te me ez û simbêlên min î zeng girtî.

Binêr/e roj hiltê li ser tirs û xofên te.
Binêr/e zarok mezin dibin.
Binêr payizxêr ket û şîn bû kiracên temenê min..

Te çend gund dît?
Te çend şer dît?
Çend zarok mirin di himbêzan te da?
Çend deman te zarok bi çîrokên xortên leheng mezinkir?
Çend gund?
Çend şer?
Çend zarok/mirin?
Çend leheng?

Tu paçekî li ber devê keça ber bext
Tu kolanê kî ji metropolaka mezin
Tu tenêti/yi di paşila şervane/kî Ahuramazda

Geh tu nêzi wek bêhna zarokek nû bûyî
Geh tu dûrî wek miriyekî di binê heft qat erdê da..

Bi rastî tu kî yî?
Ji ku yî?
Li ku yî?
kî yî?

sihêadaraduhezarûdeha

Ferîdun Kurt