Nasılsın Şiiri - Ramazan Çetiner

Sen nasılsın, dedi.
Her zamanki gibi
anlamsız bir telaş içinde
boyuna yorgunluk, dedim.

Olur...
Bir var bir yok,
yokluğu varlığından çok bir adam.

Yokluğum bilip kanmayasın.
Çünkü ben bir yokluk küfede
bütün varlıkları aşar, aşar da gelirim.

Ve ben geldim, yüreğin hoş olsun.
Ruhu salarım bu vakit,
sessizliğin notalarından
bir tuval olur gece.
Kokladığım her çiçek, benim değil
her kapı kapanmış;
üzerinden zaman geçmiş her mektup
misali bir geride zaman ve halim,
ve mahsulün yitirmiş bir gönül.
ne yollar tükendim
ne şarkılar ne sözler yeni baştan.

Hangi dala uzandıysam
üzerinde çiçek görmedim.
Her yerimi böcek kaplar.
Uzağım adını bilmediğim diyardan.
Seni bilirim: rengini, hissini, telaşını.
İyisinden doğrusuna,
bir Leyla dökülür Mecnun gözlerimden.
Şirin’in arşında yankılanırken gürzüm
doludizgin bir Ferhat’ım.

Ama bir bilsen beni,
Kerem’in hası oldum,
dolandım cihanı bir Çelebi misal.
Nereye vardım bir bilsen,
Kaf’ın doruğuna, cennetin cehennemin,
düşün hayalin ve anın hudutlarına.

Boşuna, boşuna çabadır.
Biliyorum, tükeniyor esas cümlem
ve buraya gelir iken
bir başka gönülden koparak değil.
Doldum, doldum ve her mısrayı taştım.
Sen, eski beni bilir; yeni olmayanı duyarsın.
Eskisi gibi, önceki gibi gücüm yok,
Artık yalnız bir hatırayım.
Anlamaya çalışma! Boşuna, boşunadır.

(Adar 17/Siwêreg)

Ramazan Çetiner