Sen…
Gül kırmızısından alevler alan,
Kemanın telini nağmeye boğan,
Ateşi güneşin alnına çalan,
Kül yangınlarıyla gözüme dolan…
Sen!
Karada yenen vurgun, yaşama sebebim, derman…
Sen!
Sevda harbinde ilk bozgun, alna yazılan ferman…
Sen!
Kalbime dolan nursun, içimi yakan volkan…
Sen!
Gözle sıkılan kurşun, beni koruyan kalkan…
Sen!
Aşkı doğuran gurursun, ruhu doyuran sultan…
Evet, sen sevgili…
Nasılsın?
Nasılsın, görmeyeli?
Antiochia, 16 Haziran 2015
Ali Özkan AsafoğullarıKayıt Tarihi : 29.6.2015 02:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreği hasret dolu, kirpiklerinde biraz yaş!
Gözleri ufukta, belkide uçan tayyarelerle;
Selam gönderir ucu yanık mektup yoksa zarfın içinde.
Şiir güzeldi
Bende empati yaptım.
Selam ve sevgilerimle.
Yüreği hasret dolu, kirpiklerinde biraz yaş!
Gözleri ufukta, belkide uçan tayyarelerle;
Selam gönderir ucu yanık mektup yoksa zarfın içinde.
Şiir güzeldi
Bende empati yaptım.
Selam ve sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (2)