Nasılsın? Şiiri - Hüseyin Kotan

Ay kaybolmuş, gece karanlık
Ağaçlar kollarını açmış
Bin bir el, ıslatan yel
Gönül tedirgin.
Gönül üzgün,
Işıksız bakışlar,
Aşılmaz yokuşlar.
Acı var,
Tarifi yok.
Çözüm çok,
Ümit yok.
Kırılmış eller, susmuş diller
Görünmez güller,
Yaşanan günler…
Bakışlar donmayınca,
Engeller olmayınca
Sebepte kalmayınca,
Çözülür buzlar.
Bir bakış yeter,
Bir adım ister,
Bir cümle söyler.
Nasılsın?
Çağlayan su gibi,
Coşkun umut gibi,
Parçalı bulut gibi.
Bir acar, bir kapanır
Günahkâr bakışlar
Göz yaşıyla ıslanır
Pişmanlığın zirvesi,
Çaresizlik öncesi.
Gülsen de, gülmesen de
Sevginin serserisi.
Hoş olurmuş, oldu
Zor olurmuş, oldu
Dudaklar çatlak,
Kirpikler ıslak,
O çaresiz.
Ben çaresiz.
Cümleler tutsak.
Olanlar oldu,
Sonunda sordu.
Nasılsın?
Seni gördüm ya,
İşte…