Nasılsa Yoksun Şiiri - Fatma Ceyda

buzdan çöllerde dolaşıyorum
sensizim...
kar oturmuş cılız dallara
hayatın omuzlarıma çöküşü gibi
yokluğunda üşüyorum
bu alemde
üşüyorum buzdan çölümde
suyumda sıcağımda
sensin...
ellerim donuyor,açım üstelik
sensizliğin sefasını sürüyorum
kurak tarlamda
buzdan çölümde...
hasretin dolaşırken damarlarımda
ölesiye nefret ediyorum
sevdandan
ve senden
adı batasıca
farkında değilsin belki
yaşlanıyorum...
kar yağıyor saçlarıma
her geçen gün birşeyler ölüyor
içimde
bir sen bir de sevdan
dimdik ayakta
sevdan bırakmıyor peşimi
oysa ben
hayatın peşini bırakalı
hayli zaman oldu
pes ettim...
açlığm da susuzluğum da
yalnızlığım da önemsiz artık
bir yığın şey unutuldu
beynimde
zamana da aldırmıyorum artık
bıraksana peşimi!
penceremi açmak istiyorum ben
dışarda iyi insanlar var
biliyorum
bırak artık zalimliği
bırak ben gideyim
nasılsa yoksun...