İnsan kendini bu kadar özler mi..?
Unuttum sayende kendimi,
Bulandı aynada yüzler,
Ihanetiydi insanın kendisi..
Beni görebiliyor musun şimdi,
Beni hatirlayabildin mi.. ?
Çalmıştın benden en son seni,
Sömürülen yoksul insanlar gibi..
Bilirdim sana acımamayı,
Acıdım oysa sana,
Oysa hiç bu kadar üzmedin beni,
Acımasız vahşi hayat merhaba ben senim..
Dönüştürüldüm acınmadan cani bir adama tâki,
Sahi ne ara gelindi bu kuytu bilinmezliğe,
Ben hiç bu kadar yaralamadım kendimi..
Derken zamanın son döngüsüne acınmadan vardık,
Samimi duygulara her yamalandıkça tâki biz,
Biz olamadık özenti hayata maphus yaşadık..
Kayıt Tarihi : 27.8.2018 02:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Nasılım (Onun bana sarfettigi sözler..:'(..)
![Afşin Dualı](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/27/nasilim-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!