Sensizken her şeyi unutmaya başladım
Kızma ama evimizin çatısını perdeden
Pencereleri kiremitten kapısını çiçeklerden yaptım
Belki de beynim insanların bizi görmesini istemediğinden
Sadece tanrının bizi görmek istediğindendir
Senden uzakken evden çıkmak istemiyorum
Sensizlikten değil ev telefonumu sen ararsan diye
Senle başlayan cümleleri artık yadsımıyor
Cümlelerde de olsa seni bulduğumu bilip
Gülmekten çok ağlamayı seçiyorum
Kayıt Tarihi : 26.6.2002 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!