Seni nasıl da özledim.
Şu beni duysan, çok mu diye sorardın...
Bende Sonsuzluğun sonu kadar guzum.
Bilmiyorum varmı yokmu bir sonu,
Ölüyü bekleyen taze mezar kadar özledim. Sensiz ölüm kokuyor satırlarım.
Sensiz atan kalbe bile düşmanım.
Sensiz nasıl atıyor sol yanımda.
Nasıl durupta kesmiyor nefesimi.
Seni uzaktan sevmek ne berbat bir duygu .
Karnın açken ekmeğe yutkunarak bakmak gibi.
Ben gırtlağıma kadar yine sen doluyum.
Harfim sen, hecem sen ilhamım sen.
Sensin sevdiğim, ve hiç dinmeyen özlemim,
Kısa keselim hasret kokan şiirleri lütfen ..
Sen yoksun ya..
Kırıldı kalemim bir anda.
Sensiz, şiilerden bile uzağım.
Yazsam da kafiyeler uymayacak biliyorum.
Kendimi ve şiirleri vuslata saklıyorum.
Tam umudu kesmişken,
gülüşünle umut doluyorum
Ferhstım kamberim mecnunum adeta.
Sensizliğin sillesiyle, daha çok istiyorum vuslatı.
Biliyorum bu hasret bir gün bitecek.
Yüregin yüreğime, kokun kokuma değecek.
Ve gülüşün, çektigim her cefaya değecek.
Kayıt Tarihi : 3.3.2024 14:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!