Nasılda neşeli Şiiri - Görkem Kaya

Nasılda neşeyle yağıyor yağmur.
Sanırsın uzun bir yolun sonunda bekleyeni var.
Rüzgarın elinden kurtulup,
çırıl çıplak toprağa,
yüz üstü çarpıyor yağmur.
Tenin tene çarpmasını andıran bir şimşek sesi yankılanıyor.
Toprak, doyumsuz bir özlemle içine çekiyor damlacıkları.
Arzu ile harmanlanıyorlar,
bir bütün olup taşıyorlar,
damla damla akıtıyorlar ömrü.
Kavuşmak isterken denize,
son yudumla hayat çizgisini geçip bir filizin özüne ulaşıyorlar.
Yapraklarına tırmanıp, oradan güne güneşe karışıyorlar.
Güneşin kucağında kaçırılıp rüzgarın eline bırakılıyorlar.
Rüzgar, birini dağın eteğinde bir çınar dibine,
diğerini sadece albatrosların bildiği bir bulutun üzerine savuruyor………………
………….
Üzerlerini silik anlılarla örtüyor Tanrılar..
suskun bir akşamüzeri bir mektubun çığlığı ile irkiliyorlar.
Yeryüzünde henüz sesi bile kalınlaşmamış bir çocuğun aşkı ilk tadışı,
bir mektuba yazdığı iki satırlık hayalin Tanrı katında yankılanışı aralıyor anıları.
Rüzgardan üşümüş elleri cebinde yürüyen çocuk,
eşlik etmesini diliyor yağmurun kendisine…
arzunun çağrısı kulaklarına çalınan rüzgar sokak çocuklarına aldırmadan bırakıveriyor damlacıkları yer yüzüne.
………..
Nasılda neşeyle yağıyor yağmur.
Sanırsın uzun bir yolun sonunda bekleyeni var.