Nasıl yoksun? Şiiri - Gönül Çalımlı

Ölümden bile çoksun
her bir yanında nefes almak
yaşamak
umut etmek
mavi olmak
ne kadar güzel
ama nasıl yoksun?

bak ardından
kırılıyor sararmış yapraklar
bir kuş adını ıslıklaştırarak
türkü yapıyor sesinde
sen ise hâlâ
baharı bekliyorsun
ne güzelsin

çatılar üşüyor
soğuktan değil
unutulmaktan
anılar
yükseliyor beyaz bir güvercin gibi
fotoğrafın duvarımda
masamda
gözlerimde
"gülüyorsun" ne güzel
uzanıp da
sarılamıyorum sımsıkı
ne ağrı

başlıyor bir kardeş kavgası daha
beyaza sere serpe uzanıncaya dek
sanki
dünya bitmiş
sen toprağa "otuz dokuz" yazarken

bir serçe üşüyor
küçük bir serçe
özlemekten
sonra
yükseliyor koca bir yokluk
beyaz bir dağ gibi.