Nasıl Unuturum Şiiri - Ahmet Tığlı

Nasıl unuturum;
Bakışlarının gözlerime değdiği anı
Güneş tutulmasıydı sanki zamansız
Gülücüklerin aydınlatmıştı geceyi
Dalıp giderken sözlerine.
Günün içinden uzanıp yalnızlığımı
Eski bir dost gibi almıştın evrenine
Ben ne yıldızların ışığını gördüm
Ne ayın sulara takılışını
Mehtap olup gönlüme düşerken aydınlığın
Ellerim ellerine uzandığında dal aradın
Gülen gözlerinle tutunacak.
Düşen yapraklar gibiydi uçurumların
Sis perdesi altında itinayla sakladığın
Bilemezdim seni tanımadan önce
Yaşamın bu denli acımasızlığını
Bilemezdim zulmün tüm hıncını senden aldığını
Gözlerinin önüne bakarken acıların
Kahpe faklarında parçalanmış bir yaşam
Derinlere gömülmüş gönlündeki sevgiler
Seni sana bırakmamış seyyareler
Kader iki terli el gibidir dilde kurur
Farkında olmadan gönlünde durur
Sen yörüngesini kaybetmiş bir yıldız
Boşlukta güneşini arayan
Bense sönmüş bir yanardağdım kıvılcım bekleyen
Şimdi evrenin kalbi gibiyiz ikimiz
Tükenen sevdaların fitilini ateşleyen...

Ahmet TIĞLI 13.2.2009 (Sevgi Merdivenleri)