Nasıl Unutulsun Şiiri - Murat Kılıç 2

Bilir misin ben hiç unutmadım
O kağıt helva satanı.
Sokakları neşelendiren o elmacıyı.
Rıhtım kenarında yarım ekmekle,
Midemizi şenlendiren o balıkçıyı.
Ve halen eskisi gibi,
Sayarak, çizgilerine basmadan,
Arşınlıyorum kaldırımları.

Kışlar vardı nefesimizle,
Üşüyen ellerimizi ısıttığımız.
Bir gülücük bir yavan ekmek,
Hatırlarsın, en lezzetli katığımız.
Her günü diğerinden güzel,
İçi de dışı da aynıydı hayatlarımız.

Sevinç göz yaşlarımızın karıştığı,
Kırk ikindi yağmurlarında yıkanırdık.
Saçaklar altında hayatı soluduğumuz,
Bin bir hayal kurardık.
Biriken yağmur sularına umutlarımızdan,
Gemiler yapardık.

Bir asır kadar büyüdük sanki şimdi.
Sen o uzak diyarlarda,
Bense bu sahil kasabasında.
Ne kadar uzak olursan ol benden;
Yine de unutmam seni.

Sen;
İçimde yıldızı ve mehtabıyla,
Gündüzü gecesi; baharı yazıyla,
Tüm anlamıyla,
Hayatın ta kendisisin.
Dileğim o ki:
İçinde her daim kanatlanan
Güvercinler olsun.
Baharların elvan elvan çiçek tarlası dolsun.
Eğer bir gün bir kızım olursa,
Adını ona koyacağım.
Bu da benim sözüm olsun.