Nasıl Unutayım Akdağ'ım Seni

En eski ilçelerinden birisin Yozgat’ın,
Tatilcilere mesken; yaylaların, ormanın,
Ne mutlu sana ki, açıldı Yüksekokul’un,
Özlüyorum seni, unutamam ki, AKDAĞ’ ım...

Ağacın var, üstelik sahipsin de madene,
Simli kurşun ile başlayıp, geldin bu güne,
Tekke’den şöyle bir baktım da geçenler yine;
Yeşile bürünmüştün, hep öyle kal AKDAĞ’ım...

Gurbetçilerin dönecek, eski yuvasına;
Elveda diyecek artık; gurbete, Alman’a,
Böyle hizmet varken, hasret kalır mı vatana,
Gurbetçilik kaderin değildi ki, AKDAĞ’lım...

Ekol olmuş ülkeme,Tüfekçi’nin NİDA’sı
Yurdun her yanında var; namı, ünlü siması
Havası yeter, ne güzeldir; nusret yaylası
Tarihler seni nasıl unutur ki, AKDAĞ’ım…

Baharda, yeşilin bir başkadır; kışta kar’ın,
Yeşilliğin bağrından serin eser rüzgarın,
Boğaz yakar, ormanındaki o berrak suyun,
Velhasıl toprağın, suyun; bambaşka AKDAĞ’ım...

“Hakkı” der ki; gurbet eldeyim, hasretim sana;
Mürüvvetli insanına; suyuna, havana,
Uzak olsam da, yine gönlüm hep senden yana
Selam sana AKDAĞMADENİ, selam AKDAĞ’lım...