Biliyorsun ki mecburuz unutmaya unutacağız
ben unutmayı denedim unuttum mu
unuttuğumu mu sandım bilemedim
gün gelecek ikimizde unutacağız
unutulmaya mahkum her şey gibi
her ne kadar dolaştığımız yerlerde
tanıdık izler bulsak da gayret edeceğiz
yanılıp ta bakmamak için başımızı çevireceğiz
o günlere ait ne varsa
mektup fotoğraf nevinden
belki içimiz yanaraktan
bir tane
tek bir tane olsun bari bir anı kalsın
diyerek saklamak istesek de en güzelinden
çaresiz yakıp yırtıp yok edeceğiz
unutacağız hiiç yaşanmamışçasına
kaplamış olsa da yaşamımızın uzun bir dönemini,
ve hayatta sevmenin sevginin önemini
hiç bir birimizi tanımamış gibi unutmalıyız
son mektubunda şöyle diyordun
elimde şu an bir fotoğrafın var nasıl bakmışsın ama
ben de unutacağım içimi dağlasa da
bu hatıralar
ah bu hatıralar adamı deli eden
deneyeceğim unutabilir miyim acaba
bir gün ola ki
sen benim seni ne kadar çok sevdiğimi
ben seni ne çok ah ne çok özlediğimi
son bir defa ayak üstü olsun konuşmayacak mıyız
böyle mi ayrılacağız büsbütün görüşmemek üzre mi
yaşadıkça,unutamayacağımız bir pişmanlığı nasıl
nasıl unutacağız
13-Kasım-2008-Ankara
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 16.11.2008 13:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!