Küflenince aşkın, mutsuz bedende
Kalbindeki özü sökmüş çürümüş.
Bencillik ruhumu işgal edende
Boş sineye nefret çökmüş bürümüş.
Mecnun, Ferhat, Kerem sevda ceminde
Gönül ilham almış kendi deminde
Dönüp dolaşırken aşk aleminde
Nefis bir yol tutmuş çıkmış yürümüş.
Tükenmiş sevgiler, bitmiş dünyada
Silinmiş kalblerden kalmış künyede
Yaşlanınca yaşam bütün bünyede
Sefil bedenini çekmiş sürümüş.
Bozulunca kimya çoğalır horluk
Bu değişik halde başlıyor zorluk
Doğasından azıp itleşen varlık
Gece kuytularda çokmuş ürümüş.
Sevgi tükenmiş se artar kederim
Böyle bir ortamdan çeker giderim
Durmuşoğlu senden sual ederim
Anlattığın insan nasıl türümüş?
Kayıt Tarihi : 9.11.2016 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!