Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harika bir şiirdi okurkan içimde fırtınalar koptu.Allah o gün yardımcımız olsun.Kutluyorum sizi.
Ufukta güzel bir aşk belirmiş hayırlı olsun Şehmus bey.O kadar güzel dizelere dökmüşsünki heyecanını ve beyenini.Allah kavuştursun mutluluk daima yanınızda ve yakınınızda olsun.Çok güzel bir şiir kutlarım.
Hüzünle bir arada olmaz dostlarım,
Neşeli anlar ancak okşar ruhumu.
Taze bakışlarda hayranlık ararım,
Rüyada değilim uyandırmayın beni.
dukunmadık kal güzel düşlerinle
yüregine saglık beyenerek okudum
Yüregine sağlık...
Tebrikler...
Paylaşım için teşekkürler...
Saygılar.
insanın için kapsamayagörsün aşk.. gelmeyegörsün güzel gözünün önüne..her şey başkalaşır artık ona..
selamlar..
tebrikler şairim güzel dizeler...kutlarım
Güzel tarif etmiş... Tebrikler. Sevgiler
Hep derim Şeymuz Bey'in şiirlerini okuduğum zaman örnek aldığım çok sevdiğim Sevgili Necip Fazıl gelir aklıma gelir.''Nasıl Tarif Edeyim''Bence EN GÜZEL TARİF etmişsiniz.Şiirniz o kadar mühteşem ki o kadar dizeleri güzel yazmışsın ki.Arif'e tarif ne gerekir ki.ne lazım ki.Sevgili Şeymuz Bey Sizi candan ve yürekten kutluyorum saygılarımla.Ahmet Dağ
öncelikle bu şiiriniz için sizi kutluyorum.bu şiire yorum yapmak bana büyük haz verecek.şiir öncelikle ilk mısradan itibaren içine işliyor insanın ve alıp götürüyor mısralar anlattıgı mevzuya.ölçüsüz bir şiirde anlatımın çok güçlü olması lazım sizin bu şiirniz anlatımla insanı büyülüyor.sevdigi insanın güzelliklerini o kadare güzel anlatmışsınızki tek kelimeyle harika.özellikle gamzeleri ne kadar güzel tarif ederek kendinizi gamzelerin çukurlarına bırakmışsınız.bu tarafı muhteşem.bu şiiriniz gereken ilgiyi görecektir.her şey gönlünüzce olsun bu eser mahiyetinde şiiniz için sizi kutluyor saygılar sunuyorum.
Değerli şair dostum,keşke hece ölçüsüne göre yazsaydın.dörderli mısra olarak yazıldığı için.serbest şiir formatına uymamış.duygu derinliği ve bilgi birikiminiz var.şiirinizde çok güzel, biraz daha üzerinde çalışabilseydiniz,çok harika bir şiir ortaya çıkacaktı.Sevgi ve saygılar___Hamit Körken
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta