Nasıl Sabreder Şiiri - Necdet Erem

Sıkıldım hayatın zorluklarından.
Yaşamak bumudur bilemiyorum.
Gözlerim umutsuz bir arayışta,
Aradığım şeyi bulamıyorum.

Manasız geliyor, geliş gidişler.
Ömür bir uzun yol, iniş çıkışlar.
Herkes kendi için, yaşar, anladım,
Değmezmiş gayrıya bu ağlayışlar.

Sevgi dedikleri, kuru bir yalan,
Acıdan başka, yok geriye kalan.
Aşkı Leyla değil, garip mecnunu.
Çöllerin sıcacık, bağrına salan.

Ellerim gevşedi artık hayata,
Tutunmak istemem, elden çıkana.
İçimde kabaran, bir garip duygu,
Bak aldanma diyor, sen bu yalana.

Lafta çok kalaymış, mevlayı bulmak,
Bulup ta, hakiki aşkıyla yanmak,
Kurtulup masiva tuzaklarından,
Aşkı hakikinin bahrine dalmak.

Nadiren bulunur gerçek aşıklar.
Herkes kendisini Yunusu zan eder,
Taptuğun narında yanmayan nadan,
Mevla ateşine nasıl sabreder.