Nasıl özledim İzmir'i Şiiri - Dinmez Er

Kırık Çatal'a şöyle bir uğramayı,
Keyifle birkaç kadeh parlatmayı,
Bir de çakırkeyif Kordon'da dolaşmayı,
Öyle özledim,öyle özledimki...

Tütün kokan daracık sokaklarını,
İncir, üzüm,tütünde çalışan işçi kızlarını,
İnci gerdanlık kıyılarını karşıyakanın,
Nasıl özledim,nasıl özledim İzmir'im...

Boyozcu Cafer'i,sıcak sahlep,çıtır gevreği,
Altmışaltılık delikanlı üstad Nahit Ulvi'yi,
Konaktan Kordon'a yürürken görmeği,
Ne denli arzuluyorum bir bilseniz...

Yanan bağırları serinleten imbatı,
Yamru yumru asfaltıyla Varyantı,
Tozu, kokuları,kalabalığı ile Kemeraltı,
Renk cümbüşü fuarı aranmaz mı İzmir'in?

Saat kulesini, insancıl güvercinlerini,
Tavla sesleriyle çınlayan kahvelerini,
Bahri Baba parkını, kuytu köşelerini,
Ne çok özledim,ne çok özledim İzmir'in.

Hisar camisinde okunan yanık ezanı,
Kadifekale'de dalgalanan al bayrağımı,
Papa gibi öpmeyi o mübarek toprağı,
Bir bilseniz nasıl özledim, bir bilseniz...