Bundan çok önceleri tavanı kararmış hücremde
Nemli yorgan altı nemli çarşaf üstü üşürken
Kimselere görünmeden çaldığım,
Kenarları bakmalar eskisi,
Kenar köşe saklamalar kıvrığı,
Heyecanlı anlar yırtığı,
Siyah beyaz resmine bakarken söylediğim
Şarkıları söyleyebilsem gözlerine bakıp.
En iyisi mi hem yokken, çokça var gibiyken
Tutunmak zorunda olduklarımla
Tutunamadıklarımı toplayıp çıkarıken unuttuğum,
Elde kalanlara daldığım zamanlarda hatırlayıp
Utandığım gibi utansam gözlerine bakıp.
...
Hepsi olan ben,
Nasıl olsa her defasındaki gibi
Söylemek istediklerim dudaklarımda erirken.
Söyleyemeden baksam gözlerine.
Kayıt Tarihi : 21.3.2006 18:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Reşad](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/21/nasil-olsa-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!