Diyorlar Ki. Şiiri - Cengiz Esgin

Gözümü kapadım açtım çocukluğumdu yemin
sırat köprüsünden gittim geldim sanki demin
Geçmek zor kimine, kimine atlayıp zıplayarak
Yaşadıkça ölürsün mal mülk toplayarak
Omuzlarımda elli yılın kelamsız yükü
Hokkayı görünce başladı öykü
Okudukça ağırlaştı yazdıkça hafifledi
Sus dedim dalga geçti mirasyedi

Oysa görmeseydim kafamı gömerek kuma
Dilsizliğin vebali kalırdı; kızımla oğluma
Bu öykü dedemden kalmış bana mirastı
Yazar olmak içime konulmuş ihtirastı
Benden sana kalacak oğlum bu tereke
Bir ucu umut bir ucu gaflet, ha gayret çeke çeke
Bu kavga cehaletle cahilden kendini sakın
göğsümüzü gerelim sürecek hayasız akın

köşe başını tutmuş yürüyen insan cesetleri
geveze kurnalar ne bilsin icralık siyasetleri
Bu yüzden susarlar Ruanda’da olanları
Mermiye hasret ölmek için yalvaranları
Her mermi için verilen hava parasını
Şu tapılan Batının yüz karasını
Hollandalı askerlerin kaçmasını
soykırımlara kapı açmasını
Ölümden değil satırdan kaçan insanları
Siyah Müslümanları, Afrikalı Hristiyanları
Sakın yanılma dine göre değil ayrım
İnsan hakları diyerek yapıldı soykırım

batı, profesörü olmuş bu siyasetin
sahibidir içine kurduğu verasetin
semere hayır demezsen vurur semer
faizle, dolarla, bankalarla kanını emer
Siyasetçiler uğraşır bunu aklamakla
Çok meşguller maske saklamakla
Kimi milli kimi liberal renk renk
Diyorlar ki; Hak ve batıl denk