Nasıl Mıyım Anne Şiiri - Muharrem Taş

Sırtımda ne mintan ne de bir ceket,
Gece ayazında sokağa çıkmak,
Yürümek yürümek yürümek...
Yanlız başına ölmek bana düştü anne.

Hep ağzım açıp da haykıramamak
Tuzumuz diye gözyaşı yutmak
Kavrulmak kavrulmak kavrulmak...
Yanarak ölmek bana düştü anne

Nerde görmüşüm ki yüzüne bakmak
Yanlızlığın buz gibi kollarında yatmak
Üşümek üşümek üşümek...
Donarak ölmek bana düştü anne.

Zemheri gibi üstüme çökmüş ki felek,
Bin kere sevip de eli boş dönmek,
Beklemek beklemek beklemek...
Her seferinde ölmek bana düştü anne