Nasıl ki Şiiri - Mert Özcan

Her gün öleceğimi bile bile
Ellerim bana yaşlılığımı haykırırken
Nasıl ki kalbimin atışını unutmadımsa
Kendim kadar yalansız
Seni de hiç unutmadım...

Bir gün gidemeyeceğimi bile bile
Yollar kapanmışsada kardan
Ayaklarım donsada Şubat soğuğunda
Nasıl ki İstanbul hasretiyle tutuşuyorsa gözlerim
Çaresiz kıvranırken hüznünle
Kendi gözlerim kadar
Senin gözlerinide özledim...

Bugün hüzünleneceğimi bile bile
Nefesim, ışıkla gölge arasında esirken
Yine bütün yeminleri hiçe sayıp
Gitmişsem karanlık, nemli istasyona
Saklanıp duvarlar ardında ağlamışsam
Nasıl ki korkarak beklemişsem sabahı
Bilki seni gittiğinden beri bekledim...