NASIL KAYBOLDUN BİRDEN?
Fırtınalar kopardı yar, sarsılırken karşında,
Ben sevdalar haykırırken, zehirliydi sözlerin…
Omuz silkip terk ettin yar, Kozan, köprü başında,
Kahve rengi gözlerimde, kahve rengi gözlerin.
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Buharlaştın aniden yar, gözümdeki yaş gibi
O sükutun cevabınmış, yeni yeni anladım…
Yılgın Yağmur’a deseydin; “Böreğimde taş gibi
Bela olma başıma git! Derdim; seni anladım.
kaybolur üstad kafasına koymuşsa baka kalırız ardındsn öylece bir tek soru bile soramayız.....kısmetten ötesi boş
yürekten kutlarım
Kim bilir o demeye gelecek neler söylenmiş, neler ima edilmiştir de işe gelmediğinden anlamak istenmemiş olabilir. Hep öyle olur çünkü...
Kaleminize sağlık sayın Nebi Ünler...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta