Nasıl Kandım.. Şiiri - Nurdane Diken

Sana nasıl inandım, sana nasıl da kandım!
Elimle bedenimi, nar-ı ateşe attım.
Kırarak şu kalbimi, sönen ateşle yandım,
Elimle bedenimi, nar-ı ateşe attım.

Ne ettiğin yeminler, ne verdiğin o sözler,
Hepsi bir bir yıkıldı, şimdi gerçeği gözler.
Bîvefâ olan yâri, bu gönül nasıl özler?
Elimle yüreğimi, nar-ı ateşe attım.

Âşûb-i devran oldun, ruhumu karıştırdın,
İsyan eden bu canı, kendimle barıştırdın.
Dert üstüne dert verdin, hicranla yarıştırdın,
Elimle geleceği, nar-ı ateşe attım.

Adem-i teveccühle, ahüzârlara kattın,
Bizâr olan bu gönlü, hükm-ü ezele attın.
Afetzede bedeni, taassürlere sattın,
Elimle şu aşkımı, nar-ı ateşe attım.

Sevdâmı hor görerek, başka sevdâya koştun,
('Sen olmazsın') diyerek, canımı ezdin aştın.
Gecelerce ateşte, gözlerde hep bir yaştın,
Elimle hayatımı, nar-ı ateşe attım.

Ne ağlarım, ne güler; gün kısa gece uzun,
Teselli yok peri'ye, ne şiirle ne sazın.
Yolları açık olsun, kaderi bensiz yazın
Elimle şu ömrümü, nar-ı ateşe attım...

15.02.08-14.30-İst...