Nasıl kal edip, sinemi aşikar eyleyeyim!

Yuzüm
yok anlatmaya
Derd-i gamıyla yanmak
için dinmeyen ah u figana

Titreten
narın seraplaşan insicamıyla,
ağlatan hicran yarasıyla

Nasıl
hakkım bilirim,
edepten ari bir nefesim,
ihlas için yitiktir hıçkıran vecdim

Çaresiz
döküldüm yollara

Vesilelerin
sırrından nüksedecek
bilmem ki nedir bahtıma

Sabır azığım,
kanaat sukutum olunca,
nefs çeresizdir hakikat yolunda

İman ne bekler,
azim bahşedilen en büyük değer,
zafiyet ne eker, aşk bağında

Gel diyen
kimdir, neden sessizdir

Dilin
hasretmediği hakikati hal
ancak anlatınca rikkat kesilir

Ruh o vakit
hangi darın ikliminden,
vicdan vaktin mizan dilinden midir

Aşk kalbin nasibi,
ruhun naibi, aklın hakikati
şehreden vecdinden söz eden iradedir

Ne zaman hayıflansan
Nazı hale bulaştırıp hıçkırırsan,
hevesin umut sanırsan

Fani olana
tevessül edip, ruhundan ve
kalbin vecdinden uzak bir cansan

Hiç durma,
yakacak ateş için sızlanma,
inşirahına hasret kaldığın aşkı anlasan

Akılda,
dinde bazen uzaklaşır
Ruhunun aidiyetine vakıf
olmayana hangi vecd yakışır

Müddet-i nefes
aşka muhtactır, aşk hak
ve hakikat adına açılmış kapıdır

Gözyaşı latiftir,
hissiyatına heba etme, kalbi
olmayan her neyse tevessül etme cefadır

Kuşlar gibi tuzağa düşme
Akıl ve iştişareden vazgeçip
sefillik zerkeden heyecana yenilme

Feraset
kalbin nazarından nükseder,
idrak ruhun yetisidir, hangi vakte davet eder

Aman deyip
avuntuyla bilenme,
nefs tatminsizdir, kalbi
lekeleyen sefih bir vakittir, eza biçer