Nasıl Güleyim Şiiri - İbrahim Halil Demir

Fakirler acından uyuyamazken,
Yetimler başlarının sıvazlanmasını beklerken,
Ağlamaktan gözlerin feri azalırken,
Dizlerden takat çekilirken,
İnsan gibi insanlar inim inim inlerken,
İnsanlık günah bataklığında boğulurken,
Söylesene ben arsızca nasıl güleyim.

Kavurucu sıcaklar altında karın tokluğuna çalışırken,
Sevgililer kavuşamazken,
Dostluklar pamuk ipliğine dönmüşken,
İnsanlar insanlıklarını unutmuşken,
Milletin imanı cayır cayır yanıyorken,
Nimetler içinde boğulupta şükretmezken,
Yaşlılarımıza gerektiği gibi saygı gösterilmezken,
Sadece menfeat için bir araya gelinirken,
Söylesene ben nasıl hayasızca güleyim.

Bu cennet vatanın kıymeti bilinmezken,
Yüzbinlerce şehitlerin kemikleri sızlarken,
Ahde vefa şatır bir güvercin misali uçmuşken,
Büyüğün küçüğe sevgisi,küçüğünde büyüğe saygısı yokken,
Meydanlarda şerefsizler cirit atarken,
Bilim adamların çoğu bilimin hakkını vermezken,
Her türlü maddi manevi yaralar şifa bulmazken,
Söylesene ben nasıl bunları görmemezlikten gelip te güleyim.
16/10//2006