Nasıl Gülerim Şiiri - Şuayip Odabaşı

Yıkılırken Dünya, tuz buz olurken,
Nasıl uyurum ben, nasıl gülerim.
Her yerde yangınlar, canlar ölürken,
Nasıl uyurum ben, nasıl gülerim.
*
Adımlar tedirgin, yollar hep tuzak.
Fareler kükrüyor, aslanlar korkak.
Serseler altıma, kuş tüyü yatak.
Nasıl uyurum ben nasıl gülerim.
*
Devrin sahipleri, para dinleri.
Yıkasalar da boş, kanlı elleri.
Sevgiden habersiz, kirli dilleri.
Nasıl uyurum ben nasıl gülerim.
*
Bir çocuk gösterin, çiçek kokulu.
Bir evi aklında, birde okulu.
Her tarafta savaş, yüzler korkulu.
Nasıl uyurum ben nasıl gülerim.
*
El âlem derdi bu, boş ver diyemem.
Çocuklar aç iken, bir şey yiyemem.
Üşür de yüreğim, bir şey istemem.
Nasıl uyurum ben nasıl gülerim.
*
ODABAŞI Müslim, uyur derinden.
Kıpırdamaz rahat, memnun yerinden.
Zalimler ederken, Hak’kı yerinden.
Nasıl uyurum ben nasıl gülerim.

26.09.2014/Kepez