Nasıl Derim Hiç Ölmem Şiiri - Nebi Ünler

Allame tevatürü, Cennet demli gündür dün
Adem, Havva ata’ya, haramın cürmü sürgün…
Her yediğin içtiğin, iadeli toprağa,
Yedişer katmış alt, üst, göremezmiş ki dürbün

Kaçak yolcularıyız, seyyar Samanyolu’nun
Denetimli mahkûmu, dünya karakolunun
Rahatlama yoldaşım, ansızın gelir keser,
Görünmez biletçisi… Sonu, hayat yolunun.

Dert etme cehaleti, allame ödünç alır
Tapındığın putlar da, an gelir aciz kalır…
Kudurtmuştu Nemrud’u, ateşten gül bahçesi
Asa’ya büyü diyen, asiler çamurlanır.

Burak ile Miraç’ın yolcusuydu Muhammed
Tanrı elçiliğinin sonuncusu Muhammed…
Kibirsiz bir yetimdi, bizim gibi ölümlü,
Fatıma anamızın babasıydı Muhammed

Yılgın Yağmur, Tanrım der, anlamaz arabiyi
Biraz Yesevi duymuş, tanımaz Farabi’yi…
İlim kapısı Ali, mustaripmiş dünya’dan
Hüseyin Kerbela’da… Reddetmiş haramiyi.

Hiç sevmem o yeziti, yandaşını da sevmem
Bir garip şairciğim, nasır derim, hiç ölmem.

Aşiyansız, 31.12.19 – 04.53 Y.Y.