Nasıl da Çocuktum Dün Gece

Nasıl da çocuktum dün gece rüyamda, gerçek gibi sanki dünkü kızandım
Şimdim gibi yalnız kovboydum, şimdim gibi oyunsuz, oyun arkadaşsızdım.

Öyle gördüm kendimi işte, kimliksiz ve salaş bir sahil kasabasındayım
Çocukluğum kadar deli fişek şen, kır yaşlarım kadar mağrur ve uysaldım
Oturdum ağaç çürüğü iskeleye, ayaklarımı denizin hür maviliğine saldım
Kirpiklerimde güneş batığı, ufukta martı gölgesi vurmuş gemileri saydım.

Sonra cehennem firari bir rüzgâr koptu, yer ile gök arası karaya boyandım
Çocukluğum kadar korkmuş, kır yaşlarım kadar ruhsuz ve soğukkanlıydım
Bulutlar ipi kopmuş kuyruksuz uçurtmamdı gökte, ben yerde çakılı kaldım
Çocukluğum kadar korkmuş, kır yaşlarım kadar ölüm suskunluğundaydım
İrkildim, uyandım, ayaklarım ıslaktı hâlâ dilsizdim, fırtınanın ortasındaydım.

Nasıl da çocuktum dün gece rüyamda, gibisi fazla sanki dünkü kızandım
Şimdim gibi içten içe büyüktüm, yarınsız, şimdim gibi baba yanıbaşısızdım…

S.Güler-26.8.2016